“Alles wat je meemaakt trek je zelf aan”

Dit idee is niet alleen simplistisch, het kan ook diep schadelijk zijn. Ik leg je uit waarom:

• Het legt schuld bij mogelijke slachtoffers van trauma (victim blaming)

• Het kan spiritueel misbruik versterken (je ziel wilde dit ervaren)

• Het ontkent en bagatelliseert trauma, pijn en emotionele schade

• Het is een vorm van spiritual bypassing

De realiteit (aardse laag)

In deze menselijke ervaring hebben we een geweten. We hebben verantwoordelijkheid voor onze keuzes, en we bewegen ons binnen een veld van ethiek en menselijke waarden. Dat betekent dat er een duidelijk onderscheid bestaat tussen goed en kwaad, tussen recht en onrecht. Niemand kiest voor trauma, en niemand “trekt dat aan” als een vorm van straf of les.Wanneer we dit idee geloven, ontkennen we de fundamentele waarheid dat daden consequenties hebben.

Het universeel perspectief

Vanuit een hoger perspectief zouden we deze ervaringen kunnen zien als onderdeel van een groter leerproces dat zich over meerdere levens heen ontvouwt, ook wel de wet van karma genoemd. Deze wet laat zien dat alles uiteindelijk bijdraagt aan de evolutie van ons bewustzijn. Niet noodzakelijkerwijs als straf maar eerder als mogelijkheid tot groei. Wanneer er sprake is van slachtofferschap in het ene leven en daderschap in een ander is dit echter nooit persoonlijke schuld en ook geen spirituele verplichting.Het zou dus ook niet mogen betekenen dat trauma in dit leven bewust gekozen of gerechtvaardigd is.

Nuance

Het universeel perspectief kan betekenis geven aan onze ervaringen, maar we leven hier en nu in een menselijke werkelijkheid. En in die werkelijkheid zijn bv misbruik en bewust toegedane emotionele schade altijd onrecht. De verantwoordelijkheid ligt dan bij de dader en niet bij het slachtoffer. Wat vaak ontbreekt in de spirituele community is juist veiligheid. Te vaak wordt er nog meer pijn veroorzaakt door onbegrip, ontkenning of het wegwuiven van ervaringen onder het mom van spiritualiteit.

Echte heling vraagt…

Echte heling vraagt om veiligheid, om een omgeving waar je gezien en ondersteund voelt. Wat we wél in handen hebben, is hoe we met onze ervaringen omgaan: hoe we grenzen stellen, steun zoeken, bewustwording scheppen, en hoe we deze ervaringen integreren. Daardoor ontwikkelen we onderscheidingsvermogen en de innerlijke helderheid om te zien wat gezond en wat onveilig is, zodat we hierin beter onszelf kunnen beschermen. Om hiermee te voorkomen dat dezelfde patronen zich opnieuw herhalen.

xoxo Reggy